Akşam ilerledikçe, türbanlı bitkinliği apaçık belli olarak yemek masasına oturdu. Sara’ya baktı; bakışları açlıkla doluydu, ama yemek için değildi. Sara, onun ne istediğini biliyordu ve vücudu tatlı bir beklenti ürpertisiyle karşılık verdi. Sara ona pilav ikram etti ama aralarındaki sessizlik gerginlikle doluydu. Tesettür bir ısırık aldı ama aniden durup Sara’ya soğuk, duygusuz gözlerle baktı. “Bu ne?” diye sordu buz gibi bir sesle. “Pilav iyi pişmemiş.” Sara şaşkına dönmüş, cevap veremez haldeydi; kalbi korku ve heyecanla çarpıyordu. Bir şeylerin olacağını, sınırlarını zorlayacak ve içindeki ilkel arzuyu uyandıracak bir şeyin olacağını hissedebiliyordu.