Karanlık bir sokakta, gece saatleri. Ayşe, 19 yaşında, ürkek bir kız, okul dönüşü eve yürürken titriyordu. Dar kot pantolonu ve ince kazağı, soğuk havada onu koruyamıyordu. Peşinde bir gölge: Mert, mahallenin serserisi, 30’larında, iri yarı. Gözleri Ayşe’nin üstünde, avını izleyen bir kurt gibi. “Korkma, sadece konuşacağız,” dedi Mert, sesi tehditkâr. Ayşe hızlandı, ama Mert onu bir ara sokağa sıkıştırdı. “Lütfen, bırak beni,” diye yalvardı Ayşe, gözleri yaşlı. Mert sırıttı, elini kızın bileğine kenetledi. “Sessiz ol, yoksa daha kötü olur.” Duvara yasladı Ayşe’yi, kazağını yırtarcasına çekti. Kız çırpındı, ama Mert’in gücü karşısında çaresizdi. Pantolonunu indirdi, Ayşe’nin çığlıkları boğazında düğümlendi. Sertçe içine girdi, Ayşe’nin gözyaşları betona damladı. Hızlı, acımasız hareketlerle devam etti; kızın inlemeleri korku ve çaresizlikle doluydu. Mert, zevk içinde homurdanarak boşaldı, sonra kayıplara karıştı.