Azgın hücresinde tek başına oturuyordu. Zemin, duvarlar ve tavan tamamen metaldendi. Küçük bir metal masa ve iki metal sandalye vardı. Üzerinde standart hapishane kıyafeti vardı: Önünde cırt cırtlı, askılarında da cırt cırtlı, hafif, çiçek desenli bir yazlık elbise. Bekliyordu, bunun son Cuması olduğunu çok iyi biliyordu. Cumartesi günü asılacaktı. Tuhaf bir korku ve merak karışımı hissediyordu. Asılmanın nasıl bir his olacağını merak ediyordu. Yargılanıp mahkûm edilmekten de çok öfkeliydi. Buna “cinsel suç” diyorlardı. Bekar ise bunun adil olmadığını düşünüyordu. İkisi de yetişkindi ve aslında bu o kadar da tuhaf bir durum değildi.